در این موضوع که قطعیتی در جهان وجود ندارد شکی نیست....
ولی گاهی میتوان درد ناشی از آن را با قطعه شعری تسکین داد و آرام شد.
این یکی از شعر هاییست که پر از رنج است ولی یک امید واقعی در آن موج میزند و آن ایمان است.
ایمان
گاهی گمان نمیکنی ولی خوب می شود گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود
گاهی بساط عیش خودش جور می شود گاهی دگر تهیه به دستور می شود
گه جور می شود خود آن بی مقدمه گه با دو صد مقدمه ناجور می شود
گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود
گاهی گدای گدایی و بخت با تو یار نیست گاهی تمام شهر گدای تو می شود
گاهی برای خنده دلم تنگ می شود گاهی دلم تراشه ای از سنگ می شود
گاهی تمام آبی این آسمان ما یکباره تیره گشته و بی رنگ می شود
گاهی نفس به تیزی شمشیر می شود از هرچه زندگیست دلت سیر می شود
گویی به خواب بود جوانی مان گذشت گاهی چه زود فرصتمان دیر می شود
کاری ندارم کجایی چه می کنی بی عشق سر مکن که دلت پیر می شود
” شاعر : قیصر امین پور“
